Mehtap,ben Ve Yalnızlığım

sana şiir yazmak ğüverteden,yıldızları sıralamak saclarına..
dizelere sığmayacaksın o belli,kelimeler ğülüyor üstüme..
cümlerimi misinaya hizaladım,fırdöndüde var ucunda,iğnede..
anamurda,attım denize, yaa nasip,denizden sen cıkarsın belkide!
dedim ya geceleri şairim,ğündüzleri uyur gezer….
sen pek bilmesende beni,gecelerim yalnızlığımdır benim..
limanlar bana göre değil,demirimi yıldızlara atar,
hep aynı şarkıyla,dans ederim,kimse bilmez sancımı..
sen ise her gece yansımanı denize vurursun,mehtabım,olursun.
deniz ki sende bulur,ğüzeliğini,dalgalanması ondan..
gah cemre olur düşersin,güller acar bagında,
gah kuş olur ucarsın,mutluluğu taşırsın kanatlarında.
sen pek bilmesende beni,sensizliğim,sessizliğimdir aslında..
yaşam öyle bir sahnedirki! bir defa cıkarsın oynamaya,
ve terzidir insan,kostümünü kendi diker gardolabına..
anlayamazsın,cakal giyer aslan olur icabında…
ve yüreğinde ne tahtları yıkar,padişahları zindanlara atarsın..
bütün köleler özğürleştirilir,soytarılar vezir olur,hayatında,
bakarsın biri cıkar yağmurda sever senii,sırıl sıklam olursun!
sen pek bilmesende beni,bütün saraylara sultan olur yorulursun..
şimdi sen gül oldun,ben bülbül oldum öterim..
gecenin körü,sahilde oturmuşum,cıgaramın dumanı ğözüme kacmış zaten …
duygu insanı olmak,her sabah yeni bir sevgi dogurmak,ne tuhaf şey…
deniz,mehtap ve yalnızlığım,üc kişi yazdık hakim bey..
şimdi sen kez cezamı,ver hükmümü,razıdır gönül,işte daragacım..
sen pek bilmesende beni,mehtapdandır yanlızlığım….
şimdi koy ver gitsin yaşamı,sal yelkenlerini mehtaba..
bildiklerin saten senin,bilmezden gelişlerinle yaşa..
sen öyle bir bahcesinki,yıldızlar yetişir senin bagrında..
ay kıskanır,ğüneşden daha sıcak yüreğin..
bırak deniz fenerin olayım,her gece sana ışık tutayım..
sen pek bilmesende beni,koy vitrinine,vitrininde durayım.
orjinal.