Mehtap... Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Sensiz mehtabı silip atmak istiyorum
Aydınlıktan karanlığa uzanan göklerimden,
Denizimden, dalgalarımdan, sularımdan,
Başımda yelpirdenen vefakar yapraklarımdan,
Sürüp atmak istiyorum tarlalarımdan
Topraklarımdan.

Sensiz aya bakıyorum; mehtap gibi değil, ay gibi,
İşte bir iri tekerlektir, ilerleyip durur gökyüzünde,
Soğuk, duygusuz, kirli bir tekerlek,
Benim körpe bulutlarımdan az biraz içerlek,
Fazla korkak, fazla ürkek,
Omuzlarıma ve başıma bulaşıyor kirli ışığı
Giderek.

Senli mehtaplarda
Bulutlar konuşurdu, mehtap konuşurdu,
Pırıltılar uçuşurdu daldan dala, yapraktan yaprağa,
Deniz kafayı bulurdu,
Balıklar kafayı bulurdu,
Kuşlar kafayı bulurdu,
Senli mehtaplarda, mehtap
Sevilirdi,
Sayılırdı.

(ZAMANIN BİR DAR VAKTİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 37-38/100)