Mehtap Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ben olmasam neye yararsın mehtap,
Kime kimi anımsatabilirsin parıltınla,
Ormana değip dokunuşunla,
Denize inişinle?
Ben olmasam kimi büyüleyebilirsin
Görünüşünle?

Seni gümüş bir tepsiye benzeten benim,
Gecenin sarıçamlarıyla seni buluşturan,
Sudaki pırıltılarına hayran olan,
Seni arada bir bulutların arkasına kaydırıp çıkaran.
İnan ki; seni bana muhtaç kılmış
Yaratan.

Baştanbaşa mehtap olsan neye yararsın
Ben olmadıktan sonra?
Ben seni görmedikten sonra?
İstediğince vur denize, kayıklara, yelkenlere,
Ben olmadıktan sonra
Görün
Göklere,
Yerlere.

Seni ben tepelere taç ederim,
Sevgiliye ben benzetirim seni,
Ben duygulanır dururum
Dallar, yapraklar arasında gezinmenden.
Olmasa ah benim bu mahzun yüreğim;
Çevreni kuşatmasa çilelerle yüklü gecelerim;
Serilmese denizlerim altına çarşaf gibi;
Geriye ne kalır mehtaplığından?
Sevenlerin seni baş tacı edinmesi
Saflığından.

(MİTİL OSMAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 13-14/100)