Kefenim deniz oldu,mehtap mezar taşımdır.
Gökyüzü ona mesken,yağmurlar gözyaşımdır.
Aşkımın ateşinden mehtap bir volkan oldu.
Lavlarıyla kavruldu yeşil gönlüm,kurudu.
Kuruyan şu gönlümün,görüntüsüne inat,
Bütün ihtişamıyla,mağrur durmakta mehtap.
Şarkı ve türkülerin,her zaman öznesiydin,
Böyle zalim olmazdın,birazcık özleseydin.
Dilimde kelam bitti,söyleyemem derdimi.
Gözümde fer kalmadı,görmüyor hiç kimseyi.
Her bakışta mehtaba,görmek için kendimi,
Buz çölünde yol aldım mehtap,mehtabım deyi.
Bir çöl fırtınasıdır,yaşadığım her safha.
Ne gelen var ne giden,gökyüzü tarlasından.
Her yıldız kayışını,seyrettim bin ümitle,
Bir haber gelir diye,gökyüzü sayfasından.
Nakarat:
Açarmı bundan böyle? gönlümüm çiçekleri,
Kapanırmıki acep? gönlümün delikleri
26.12.2003
Halil MüftüoğluKayıt Tarihi : 24.10.2008 10:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
gönül çiçeklerin
solmasın gönlünün çiçekleri
mehtaplar ümidiniz olsun
tebrikler
Gökyüzü ona mesken,yağmurlar gözyaşımdır.
Aşkımın ateşinden mehtap bir volkan oldu.
Lavlarıyla kavruldu yeşil gönlüm,kurudu.
Üstadım Yine harikulade yine dolu dolu yüreğine sağlık öz ge candan kutlarım muhabbetle tam puan kabul buyurun
saygılarımla
Beğeniyle okudum,emeğinizi kutluyorum..
Dostca kalın..
TÜM YORUMLAR (73)