Mehtap Şiiri - Ramazan Özütürk

Etrafım karanlık, sokaklar bomboş
O gece şu mehtap bana gülmüştü
Gönlümden gelen ses: 'Boşver o sarhoş'
O gece şu gülen mehtap ölmüştü...

Gerçek sarhoş olan o değil, gece
Yazık, mehtap suçlu görmüş kendini..
Çıkmazlığa kahır edip ölünce
Mutsuzluktan talan etti bendini...

Karışık duygular içinde biri
Kök salıyor uzaklara şuuru...
Ölüm korkonç değil, olunca diri
Sevmezse sevdiğin, hayat kupkuru...

Mehtaplı şafaklar kalbime vurur
Aşktan bir avuntu istercesine...
Güçlü bir kaderin önünde durur
Kendini kahraman bilircesine....

Başıboş sokaklar, gönlüm perişan
Kırık çerçeveden bakar ağlarım..
Özütürk, bağımda gülüm perişan
Bir yabancı almış, koklar, ağlarım...