Mehtabına Doyamadığım Akşamlar

Ey gönül denilen coşkun çağlayan
Durgun sular gibi akmakmı istersin
Yerini kaybedip kara bağlayan
Benide boşluğa salmakmı istersin
Ateşim yok idi yandım kül oldum
Ahu feryad ile aşık kul oldum
Tomurcuk vermeyen kısır gül oldum
Benide kendimden almakmı istersin
Gelde feryad eden kalbimi dinle
Bari teselli et tatlı dilinle
Bir kadeh şarap ver kendi elinle
benimle sarhoş olmakmı istersin
Geçtiğim yollara kuyu kazılmış
Üzerine çalı çirpi düzülmüş
Güzeller karşıma saf saf dizilmiş
Sen benden ayrı kalmakmı istersin