Mehru Şiiri - Muhsin Kadir Ocak

Düştün gecenin sessizliğinde aklıma
Eziyet geliyor artık yokluğun
Hasretin tutuyor artık ayakta
Kavuşabilecek olmanın verdiği umutla

Ansızın düşüyorsun gönlüme
Gökten düşen ilk cemre gibi
Bir çocuk heyecanı kaplıyor içimi
Söyleyin bulutlara getirsin sevdiğimi

Ne zaman kapanacak bu mesafeler
Ne zaman bitecek bu hasretlik
Ne zaman gelecek vuslat vakti
Ne zaman son bulacak bilmiyorum

Aaah geçmiyor sensiz zamanlar
Uyutmuyor sensizlik
Geçmiyor sayılı zaman
Açıyorum gözümü sen kapatıyorum sen

Uçsuz bucaksız denizlerde gibi
Kayboluyorum gözlerinde
Her baktığımda o inci tanelerinde
Birkez daha aşık oluyorum

Korkarım nazarım değer diye
Bakamam o ay parçası yüzüne
Saadeti buluyorum bir gülüşünde
Bilemedim sevgiyi neden buldum sende

Destanlara nakşetmek istedim sevgimi
Leylasından başkasını görmeyen Mecnun gibi
Serap misali her yerde görüyorum çehreni
Uçsuz bucaksız çöllerde dolaşan berduş gibi

Mehru bir yara meftun olmuş bir gönül
Gülüşünle dalıyor hülyalara
Seninle unuttu ıraklık nedir bu gönül
Irak olsan nolur gönüle taht kurunca

30 Ocak 2022 00.35