Mehrivarım sakinliğim Şiiri - Zeynep Beşen

ne müthiş bir yorgunluk gözlerin
çınarlar gibi öyle ulu öyle serin
söylesene ey sıratı müstakim
benim derdim belli
söylesene derdin ne? !
attığın başka tuttuğun başka
unuttun mu
böyle mutlu böyle bol kahkahalı sevinçlere
böyle işte her şeye
boğulmamızın tek dalı,
fidanı irfanı sensin.
rutubetsiz sevgiler eşliğinde
incitimsiz sevgilerimiz bak! ne güzel
yüzünde okuduğum her hadiseye
aşk diye dertlenen ben değilde kimdi.
kusursa kusur
alnımda ki izi ben kendim sökmedim
ricası olmaz bu işin
ortasından başından sonundan
lakinleri kapı dışarı ederdim unuttun mu
aynı yaraya ağlamadık belki
nasır tutan kimin kalbi bir düşün
kaçmak mı bu aşktan
imkansızlığın da bir sınırı vardır
mehrivarım sakinliğim
bütün dünya savaşlarını kazansan da
ummadığın yerde kalbinde kendine yenildin
çehrene dağılan hüzün inan benden değil
açık yerde adam öldüren ellerin
git demedim
lakinsiz tercih ettin
aşk deme bizin ki ne,bizde ki sevinçle karışık sevda
yanlış yorumlara vurma
anlaşılır sözlerimizi önce sen vurdun yokluğa
nacilerde biziz naçarda,sus sızlanma bu defa
dünya durana kadar nikabı sesimde sin hala
aşk asla bitmez bilemedin gittin,
aşk genelde ilk rauntta terk edilir
ve terk eden ben değilim!
sevinçliğim niyazım bunu dün gibi gelecek gibi an gibi bil istedim.
bu yüzden korktuğun kalbine gelecek
hani gelmeden önce
ey sevgilim efendim
günü gün eyle şehri yarım büstüm
unutma aşkın kopardığı can acımaz.