Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sevgili Nilüfer Hanım,
Yorum yapmayı ne severim, ne de o kadar şiir bilgim. Şöyle kuru kuru yüreğine sağlık dememek için şiirlerini şiirimsilerimle selamlıyorum..
ZOR ZANAAT MEMET OLMAK
Bu ülkede
Mehmet olmak
Zor zanaat
Ne karşı gelme
Ne fikir bildirme
Ne muhalefet
Ne hak diyecek
Ne hakkaniyet
Tek şey bilecek memet
Emre itaat
Tek şey diyecek memet
Emret
Memet olmanın tek amacı
Gelene gidene
Düzene hizmet
Memet olmak
Zor zanaat
Terörist var
Tehlikede devlet
öl memet
Kaçak mı var
bul memet
ABD için
Kore Afgan Somali
yürü
işte yol memet
Deprem olur
Yıkılır garibin üstüne
Hırsız mütahitlerin binası
Yetiş memet
Kan lazım gel memet
Ekonomi göçmüş
Hukuk guguk olmuş
Çökmüş adalet
Her yerde felaket
Paçadan akıyor sefalet
Kamuflaj ol memet
Sen yıpran ki
Ayakta kalsın hükümet
İyi ki varsın Memet
Değilse nasıl sislenirdi
Bu yoksulluk
Bu yolsuzluk
Soygun rüşvet
Nasıl gizlenirdi
Bu işsizlik
Bu sefalet
Bu kısıtlanan hürriyet
Nasıl ayakta kalırdı
Bu ihanet
Bu melanet
İyiki varsın memet
Değilse hangi çuvala sığardı
Bu garabet
Bu devirde
Ne kadar da çok işe yarıyormuş
Bu memet
Canı lazım
Kanı lazım
Şanı lazım
Ağaya lazım
Amerika’ya lazım
Hem de beş vakit
Onca garaz
Onca gıybet
Mehmet olmak
Zor zanaat
Tek şey diyecek memet
Emret
Tek şey bilecek memet
Emre itaat
Ne fikir bildirme
Ne muhalefet
Gelene gidene hürmet
Tek görevin memet
İyiye kötüye hizmet
Mehmet olmak
Zor zanaat
Hangi yiğit dayanır
Kim edebilir buna kanaat
Satın
Savın
Soyun
Süpürün
Kemirin
Semirin
Memet sizi de aklar
Sizi de paklar
Sizi de saklar memet
Yaşa memet
Sen çok yaşa
İyi günde
Kötü günde
Senden hizmet bekler
Bu memleket
Her şey açık
Her şey ortada ayan
Dayan memet dayan
Kanınla kuruldu
Canınla var oldu
Bu devlet devlet.
İyi ki varsın
Ama bilirsin
Memet olmak zor zanaat
Bunca
Hinliğe
Hainliğe
Lainliğe rağmen
Allah sana güç versin memet
Biliyorum
Kimdedir kabahat
Biliyorum
Nasıl
Neyle
Kimler sürer sefahat
Bu ukala
Bu cahil cühela
Bu gevezeler
Bu kepazeler
Bu yavşaklar
Bu uyuşuklar
Uyanır elbet
Uyanır da
Asıl suçluya dayanır elbet
Memet olmak zor zanaat
dayan memet.
Mahmut Nazik 07. 21. 2009 Mersin
Kardeşim Şimdi şehitler suçlu,şehit ana ,babaları suçlu,dul kalan eşleri suçlu,yetim kalan çocukları suçlu,kardeşleri,bacıları,akrabaları,seven,sayanları suçlu ,gaziler suçlu destek verenler suçlu,ayaklar baş oldu ,lanet olsun böyle hor bakıp,dövenlere,bu duygular içinde bu şiirinizi bir kez daha okudum.kahırdan öte yıkıldım kardeşim,yıkıldım selamlar
Şehit olurlar ama ölmezler. tebrikler Nilüfer hanımefendi
yüreğiniz dert görmesin . benimde canım feda olsun bu güzel vatana. ne doğru söylemissin.anlatımı ve manasıyla fevkalede bir eser okudum usta kaleminizden . saygılarımla
Kardeşim çok duygulandım ellerin dert görmesin saygılar selamlar 10 puan
Duyarlı güzel dostu saygılarımla kutluyorum.
MEHMET KINDAP
mehmet'lerde ölür,ölüyor,hergün yüreklerimizi acıya boğarak gidiyorlar,vatanımız,milletimiz,insanlık için ne gerekiyorsa yapacağız elbette,mehmetler ,şehitler ölmez diyerek kendimizi biraz teselli ediyoruz,onları kalbimizde yaşatıyoruz,bende mehmetler ölmesin inşallah diyorum,bu gençleri,mehmet'leriöldürenlere lanet ediyorum.şehitlerimizin ruhu şad olsun.
selam ve sevgilerimle
Yüreğinize gönlünüze sağlık tüm şehitlerimize Allah rahmet eylesin mekanları cennet olsun inşallah.Mevlam kederli ailelerini yar ve yardımcısı olsun.Saygı ile ümüt güngör
Umarım tahmin ettiğiniz gibi olur Nilüfer Hanım.
Vatanımızı bölmek isteyen çok sayıda kişi var.
Kadir Tozlu
Yüreğine sağlık duygulu yüreğine elbette ŞEHİTler ölmez onlar diridirler bir ölür bin dirilir yüce alalhtan rahmet diliyorum yakınlarınada baş sağlığı kutlarım
sizi duygulu yüreğinizi kaleminiz daim olsun
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta