Mehmetçik ve Afrin Şiiri - Hanifi Kara

MEHMETÇİK ve AFRİN

Baba ocağına, ana yurduna
Mehmetçik Afrin’den, zâferle dönsün.
Savaşta, barışta ve insanlıkta
Güzel olan ne var, her şeyde önsün.

Kışlada, koğuşta; evde, yuvada
Vâdide, dağlarda; hem de ovada
Karada, denizde ve de havada
Kutup yıldızısın herkese yönsün.

Ele güdülmesin, kendisi gütsün
Mehmetçik bacası, dâima tütsün
Düşmanın damında baykuşlar ötsün
Sana yan bakanın, ocağı sönsün.

Millete hizmet et çilesini çek
Soylu tohumların en güzelin ek
Dünya var oldukça kıyâmete dek
Seni kim anarsa, tâzimle ansın.

Zâlimden gayriye kaş eğilmesin
Kuru şöyle dursun, yaş eğilmesin
Kolun bükülmesin, baş eğilmesin
Dumanın gür çıksın, ocağın yansın.

Cepheye birlikte, biz gideceğiz
Nefse çoban olup, biz güdeceğiz
Hep iftihar ettik, hep edeceğiz
Tarih boyu bize; şerefsin, şansın.

Kimseye ettirme, aman ihânet
Her yerde her zaman, göster metânet
Bu vatan bu bayrak, sana emânet
Damarlarda atan, en temiz kansın…

20/01/’18
Hanifi KARA