Mehmetçik Şiiri - Yaşar Cerit

Daha dün kundaklarda bir anne nefesiydi,
Ergenlik çağı gelmiş sülüs alır Mehmetçik.
Şu okul yollarının afacan efesiydi,
Okulunu bitirmiş asker olur Mehmetçik.

Annesinin sürmeli kınalı kuzusuydu,
Bakın halaya durmuş oynar terler Mehmetçik.
Düdük çalan trenin emanet yolcusuydu,
Sılaya mendil sallar ağlar bakar Mehmetçik.

Bak kuzum çavuş olmuş emirleri iletir,
Taburda marş söyletir yeri göğü inletir,
Kışlada dört köşeyi inletir de dinletir,
Hasret türkülerini söyler koşar Mehmetçik.

Alkışlarla gönderdik oğlumuzu askere,
Vatan sağ olsun dedik yürekten yüz bin kere,
Aklımıza gelmedi şimdi boş bir teskere,
Vurulmuş o dağlarda karda yatar Mehmetçik.

Hep özlerdik biz onu çok uzun bir araydı,
O hilal kaşları da gözleri de karaydı,
Delik deşik etmişler eli yüzü yaraydı,
Şehit düşmüş Cudi’de döner gelir Mehmetçik.

Botuna kan damlamış görenin derdi azmış,
Şehidime Komutan bakın zayiat yazmış,
Emmileri köyünde mezar yerini kazmış,
Kan gölünün içinde yatar uyur Mehmetçik.