Mehmetçik Şiiri - Yusuf Budaklı

Tüm Mehmetçiklerimize.

Bırakıp gitmiş sıcacık kundağı,
Hiç düşünmeden,tereddüt etmeden.
Düşecekti ateş,burası babaocağı,
Öleceğini bile bile çıkmadı seferden.

Ufuğu kesen yamacı aştılar,
Göz bebekleri büyümeden,yerlere dağlandılar.
On metre ilerisi kan gölü iken,
Durmadılar.Çünkü onlar kahramandılar.

Onca yol yürüyüp göğüs gerdiler mermiye,
Yüreklerini delip,şehit edeceğini bile bile.
Ne kadar mermi,o kadar zaman,
Dayandılar olabildiğince,ama nafile.

Ortalık toz,duman,gözler kan görüyor,
Mehmetçik umursamaz,önüne bakmış yürüyor.
Bir düşman daha vurmak ümidiyle yüzbinler,
Analar evlerinde düşünceli,yürekleri pişiyor.

''Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar'',
''Benim iman dolu göğsüm gibi serhattim var''.
Savulun! Geliyor binlere bir yeten Mehmetçik,
Geliyor,her bir yüreği doldurmuş şühalar.

Bil ki sen geliyorsun pak yürekli atadan,
Değil senin gücün namlu,mermi,dipçik.
Atanı gören kaçardı kan gölü olmuş sahadan,
Savulun! Geliyor iman zırhlı Mehmetçik.