Mehmetçiğim Şiiri - Cuma Ali Çetin

2152
MEHMETÇİĞİM

Buhran içinde ki İslam alemi...
Bağlamıştır sana bel Mehmetçiğim.
Yıktırma haçlıya sağlam kalemi...
Bunları uzağa çel Mehmetçiğim.

Sen yürüdüğünde kopar fırtına !
Hak yolda çamurlar değsin pırtına !
Kutsal emaneti aldın sırtına...
ALLAH de dağları del Mehmetçiğim.

Kuran verir bize bu beşareti !
Türk kabul eylemez hiç esareti !
Göster tüm dünyaya sen cesareti...
Uzat mazlumlara el Mehmetçiğim.

Harama uzanıp tek lokma tatma !
Ar'ı namusunu, yurdunu satma !
Ölsen de geriye tek adım atma...
Evine şehit ol gel Mehmetçiğim.

Çürük değil senin sarıldığın ip !
Koş cepheye haydi andını içip !
Soysuz katilleri ot gibi biçip...
Eyle derelere hel Mehmetçiğim.

Değiştirmez isen düşman açını...
Yere gömer Türkler paslı haçını.
Yolar yan bakanın tüyü, saçını...
Bırakır başını kel Mehmetçiğim

Bu uğurda ölen atandır atan !
En mukaddes davan vatandır vatan !
Kaş çatıp dünyayı önüne katan...
Bentleri deviren sel Mehmetçiğim.

Susarsan sana da gelecek sıra !
Üfür: sönsün puştun yaktığı çıra !
Çelikten bir duvar ol ki sınıra...
Kopmasın çektiğin tel Mehmetçiğim.

Kefere verirken dünyaya desen...
Sensin dur diyerek önünü kesen.
Cumali ufuktan gürleyip esen...
Gökten gönderilen yel Mehmetçiğim.

Beşaret: İyi haber, müjde.
Mukaddes: kutsal, mübarek.