Yazılarım (mehmet ziyam (karakuz))

Memleketimin her yeri, bir köyden çok daha fazlası!

Elinde bir çıra, rüzgarda sallanan bir alev, tarlanın içinden tümseklere, tezeklere basa basa ama emin adımlarla ilerliyor.
Gah sallanıyor, gah düşecek gibi oluyor ama eldeki çıra dimdik ayakta. Sanki ulubatlı hasanın istanbul surlarına diktiği al bayrak. Canı ver ama bayrağı düşürme imanı.
Küçük bir dağ köyünde münevver bir öğretmenin yaktığı bir ateş.
Cumhuriyetin ilk yıllarıda değil yıl 1969, Köyde elektrik yok, yol yok. Orman işletmesine ait at tavlasından çıkma bir odada yeni atanmış genç bir öğretmen Mehmet ZİYAM, ilk görev yeri, okulsuz bir köye okul, ışıksız dünyaya ışık olmaya geliyor.
Bir köye bakıyor, bir çocuklara, birde vahşi doğanın ortasında yıldız gibi çakan gözlere. Tüm gözlerde yapmak istediği hayallerini destekleyecek bir ümit arıyor sanki. 4,5 tane köyden toplanmış öğrenci, 2,3 kişi başka köyde okuyan ikinci sınıfa geçmiş öğrenci, sanırım bir iki kişi de 3 sınıfta. Yani ayni odada 10 kişilik bir sınıf.
Sıralar masalar hepsi köylünün yardımı ile elde yapılmış tahtadan, duvarda kara bir tahta.
Böyle bir okulda başlayan eğitim hayatı. Adana Pozantı Karakuz köyü ilk okulu.
Her gün bir öğrenci nöbetçi olur, gece nöbetçisi ekektrik olmayan köyde idare lambasından, fenerden ışık olup beyinleri aydınlatmak için programlanmış bir anadolu köyünde ilk okul öğretmeni ziya hocam.
Listede tüm öğrencilerin adı var. Evler tek tek gezilir gizlice ders çalışıp çalışmadıkları kontrol edilir. Sabah okula gelince lambası sönük evler, hastaydım erken yattım mazeretleri, tahtanın önünde tek ayak üstünde ceza alan ellerini açıp cedvelle infazı bekleyen bi çareler.
Şimdi bir hikaye gibi görünen, tamamen gerçek hayatın içinde, tüm ülkemin insanlarının katkısı olan güzel yurdumun güzel insanlarına selam olsun.
Ziyam hocam nerdedir, yaşıyor mu bilmiyorum. Bilenlerin ve yazımdaki eksik yerleri tamamlamak isteyen dostlardan haber bekliyorum. Buradan Ziyam hocam gibi ülke kalkınmasına, eğitimine katkı yapan gizli kahramanlarımızı şükranla anıyorum.
Olayların hepsi gerçek hayattan.
Yani bizim hayatımız...
24 Temmuz 2021/Ankara