Mehmet Ziya Şiirleri - Şair Mehmet Ziya

O kadar güzelsin ki,
Seni görüpte âşık olmamak aşktan bihaber olmaktı…
Ucu bucağı olmayan yemyeşil vadiler,
Yazın kavurucu sıcağında tozan su zerrecikleri,
Kışın sıcacık bir içecekten tüten duman,
Ruhumu temizleyen bir Nisan yağmuru,

Ansızın aklıma düşüyorsun ve…
Yine uzuyor gece,
Defalarca, yine ve yine sen…
Ne geceler geçti böyle senle…
Seni bulmak zor değil,
Bazen ellerini, bazen kokunu hissediyorum yastığımda…

Şimdi sen/inle olmak vardı…
Hüzünlü bir şarkı gibi bakışlarında;
Kan kırmızısı bir gülü,
Gözlerinden geçerek kalbine bırakmak vardı…
Gönül’den bu şiiri, sana okumak,
Kulağına Aşkım! Diye fısıldamak vardı…

Özlemime kelepçe takıp,
Alıp başımı gidiyorum,
Seni bırakıp gittiğim her yere,
Senide götürüyorum,
Ne kadar yasaksan bana,
O kadar uzağa gidiyorum…

Senden sürgün,
Sana küskün şimdi şiirler…
Derdimi anlatamayacak gibiyim…

Acıdan acıya sürüp gittiğin günden beri,
Seni düşünmeden yapamadım,

Dün çocuktum,
Bugün okumuştum,
Söylenenleri mahsus sandım,
Hiç kimsenin dediğine inanmadım,
Her türlü yalana, dolana kandım.
Şimdi, başımı taşlara vurasım gelir,

Hüzünlü satırları bana bırak,
İçimde yanan hasretinden de bir damla bırak,
Bütün şehri de yanına alarak,
Git!
Git ama kara gözlerini bana bırak…
Buğday yağsın avuçlarına,

Ey yar/alı ceylanım,
Gözleri ceylanları kıskandıranım,
Gözleri kara, kaşları kara, bahtı karalım,
Kaç katmer olduğunu bilemediğim yalnızlığımı paylaşmaya,
Hasretimle geldin soğuk bir kış günü...
Ellerin buz… Kalbinde buğz…

Bir müjde gibi,
Aklıma düşüyorsun ansızın…
İçimde kanayan yaralar iyileşiyor aniden…
Işıl ışıl parlayan gözlerinin anaforu…
Alıp gidiyor beni melisa kokulu rüyalara…
Bakmaya doyamadığım göz bebeklerin,

Derler ya; Güneşten bir damla düşse dünyaya,
Dünyayı yakar, bitirir, kül edermiş…
Sana gelirken,
Öfkelenirim saatlerin geçmeyişine,
Sabırsızlanırım,
Seni göreceğim diye yüreğim uçurtma olur…