Ben yeni doğduğumda
Küçük bir tohumdum
Demir alet ve döven
Beni un haline getiren
Sonra bir hamur oldum
İstanbul’un gözü kara bu gece
Sığınacak yer arıyorum kendime ve günahlarıma
Riyakar ve göremeyen gözlerin hapsinde,gelmeyecek vuslatı bekliyorum
Ama biliyorum hakkım yok masum bir kavuşmaya…
İstanbul’un gözü kara bu gece
Her gördüğüne dost deme
Seviyorum der çıkar bir gün
Hemen ikna olma kanma sözüne
Biz dostuz der yıkar bir gün
İlk günden tutma elini
Bir yürek ne kadar dayanabilirse sevgili şehrinden kovulmaya
Bir bakış ne kadar kaçabilirse sevilen gözlerden
Bir kalp ne kadar kanayabilirse açılmayan yaralarına
Bir beden nasıl düşebilirse kalkamayacağını bilerek..
Şairler yazdıklarına değil, yazamadıklarına ağlar
Gözyaşlarının mürekkebe karışmış halleridir sözcükler
Sigarası bitmez şairin, ümitleri bitmeden
Yazacakları vardır daha yazamayacakları kadar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!