Öylece gittin..!
Sessiz sedasız ve bir o kadar umarsız..
Kimse kalmadı buralarda gidişinle..
Hiç kimse..!
Bir gün herkes gider bilirim, lakin sen giderken beni dipsiz bir kuyu ya atıpta öyle gittin ve sen bunun farkında bile değildin..
Gittin ya gözün aydın..!
Çok şey değil..
Küçük bir ev hayal ederdim ikimize ait..!
Bir oda bir salon, bir vazo ve içinde sana benzeyen çiçekler..
Seni her yerden görebilme mesafesi kadar olsun isterdim uzaklığımız..
Bu yüzden de hep küçük olsun istedim evimiz..!
Seni bir an olsun bile görememek kıyameti olurdu gözlerimin..!
Saklımdasın artık..!
Gizledim seni, hapsettim yüreğime..!
Kimse bilmeyecek bendeki seni..
Hiç kimse..!
Her şiirde seni anlatacağım ve seni okuyacağım,
her şarkımın en hüzünlü nağmesi sen olacaksın,
Bu seni son yazışım, sana dair son sözlerim..!
Bundan sonra ne ağzıma alırım ismini,
ne yazar nede çizerim sevdama dair ne varsa..
Ne bir başka şehirde açarım artık yüreğimi nede bu şehirde ki insanlara anlatırım bana ettiğini..!
Kaç tas su seni paklar bilemem lakin;
Tövbeliyim sana..!
Hüznün dokunmasın artık bana..!
Bırak, dağınık kalsın gözyaşlarım..
Ayak uçlarımda kalsın gururum..
Deşme artık ürkek bakışlarımı vede sustuklarımı..
Çok şey var çünkü dile getiremediğim, sustukça sustuğum..!
Su gibi akan yıllar ve sensiz geçen yitik zamanlar..!
Şimdi günlerden bilmem hangi gün..
Ve sen bugün de yoksun..
Dünden farksız yeni bir gün, yeni bir sensizlik..!
Zerre eksilmeyen artıkça artan bir sensizlik..
Ve hep aynı serzeniş..
Kalabalık ortamların en acımasız yalnızlığını yaşıyorum yeniden..
Biraz sessiz birazda çaresiz..!
Yalnızlık ölümden beter,
Yinede istemem kimseyi, ne sorsun birileri nede uğrasın,
Bana sen gelsen yeter..!
Bir gün duysan bitip tükendiğimi ve yarıp gelsen karanlığı hece hece..!
Ve yüreğindeki buzlar yavaş yavaş çözülmeye başlar..
Gönül gözün açılır, aydınlanırsın..!
Önce duyguların ağlamaya başlar, sonrasında hislerin..
Ve bir daha asla ağlayamazsın..!
Utanmaz bir kahkahayla kaparsın perdeleri, açılmamak üzere..
Görmeye başlarsın göklere sığdıramadığın o sıradanlığı..
Çok istedin gitmeyi değil mi..?
Herkesten hemde her şeyden, belki de en çok kendinden.
Uykusuz geçen geceler,kesik nefesler, yorucu hayat, yolunda gitmeyen şeyler ve hayaller..
Oysa ki bırakıp giden çoktan gitti değil mi..?
Hemde bedeninden yüreğini söküp alarak.
Sonra da aynalar küstü sana hatta şiirler vede türküler..!
Üzülme..!
Ve ne olur kızma öyle kaçar gibi göründüğüme..
Şiirlerimin satır aralarından başka sığınacak bir limanım mı var sandın, özledikçe açar okursun beni..!
Sana sitem ettiğimi falanda sanma..
Yorgun omuzlarıma birkaç beden ağır geldi yaşananlar..
Zayıf düştü yüreğim, kaldıramadı olanları çok yoruldum..!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!