yellenmiş bir sabahta
körolası bir aşkla uyandım
yağmurla yıkadım şevklerimi
yıldızlara astım umutlarımı
senden baharda nefret ettim
ama seni hergün sevdim.
çocuktum.
yabancı gibi çıktım yola
nerden bilirdim ki
yol bir ölümdür,
ölüm bir yoldur
hala tanımsız
herkesin vardır elbet
bir mutluluk resmi
sadece biz sahip olamadık
çizdiğimiz her resim
siliniyor çizdiğimiz yerden
sahipsizmiyiz ki....
yırtılırcasına bu bedenim
hayasızca akacak tenim
sulara karışacak sesim
nefretim sana olamaz
buyurmuşlarsa bana kaderi
ilk defa bir şehre,
ilk gittiğiniz zaman
kendinizi şehir kadar
büyük zannedersiniz.
sanki şehir senin gelmeni
bekliyor
adım günah
ne zaman doğdum bilmiyorum..
hep varım bildiğim o
herkesin bir köşesinde
sessizce işlenen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!