Aç gözünü işte şafak
Attı gözünü sevdiğim
Bütün karanlıklar artık
Bitti gözünü sevdiğim.
Bu bir akıl almaz haldır
Hayıflanma deli gönül
Ergeç ahın bitecektir
Özgürlük dalında bir gün,
Şark bülbülü ötecektir
Göz yumar mı seni gören
Geceyi esir alarak
Düşümüzü paylaşırız
Yetimlerin sofrasında
Aşımızı paylaşırız
Gönül gücü anılınca
Biz vardık da ondan kaldı bu dünya,
Asırlara destek olan kol senin.
Allah vergisidir okunan künye,
Kökü tarih tomurcuklu dal senin.
Hakk'tan gelen dağıtıldı düğünce,
Müslüman kuşlardır konan bahçeme
Tohum bırakırlar güle giderler
Umutsuzluk dolu yüreklerimiz
Yağmura hasretken çöle giderler
Uğursuz baykuşlar yöreye doldu
Öz suyumdan deniz oldu
Denizimi emdi kıyı
Ağır ağır erittiler
Selçukluyu Osmanlıyı.
Büyük büyük tufanlarda
Mazî denen mutlu masal
Gerçek dışı umut artık
Kırık aynadaki resmi
Ne yap ne et unut artık...
Denizinden yanık kıyı
Sesin çiçek gülüşüydü aşkımız
Arandıkca bilinmeze karıştın
Sevgiden gerekli ne var dünyada
Masallara bulunmaza karıştın
Her şafakta yeni bir sen doğurdum
Bir ananın ikiziydik
Bizi bile ayırdılar
Duaya dönen dillerdin
Sözü bile ayırdılar
Yaprağı yitirdi köken
Bir saniye bir yıl gibi
Oturdu hasret bağrıma
Düne düşman nesil gibi
Köprüleri yaktı gitti
Artık masalımız bitti.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!