Mehmet Yunus Aytek 2 Şiirleri - Şair Meh ...

Suçsuzum
Ne desem de boş
Gönül bu
Ferman dinler mi?

Sabırsızım ömrüme

İpte sallandım yüzyıl boyu
Bir gözyaşıydı istediğim çağlayanlardan
Gömdüm kendi toprağımda kendimi
Salındım, ölümüme döndüm yüzümü

Hiç kimsenin olmadığı bir kentin

Yalnızlığın acıları peydahladığı umutsuzluğu taşıyoruz
Ucube diye taşlanan
Kalbin sınırları içinde
Her tarafımızdan sürekli darbe alıyoruz

Gövdemiz büsbütün günah içinde

Biliyormusun bu günlerde sessizliğim niye
İyi halden belki cezam idama iner diye
Ve ölünce sonra da gözlerinin yerine
Cenneti verirler belki teselli niyetine

Yazarmısın ardımdan mezar taşıma şöyle

Toprağında sürünsün yüzüm
Ölünceye sevmezsem seni
Kan ağlasın iki gözüm
Ölünceye sevmezsem seni

Hak rahmetini görmeyeyim

Ben hangi mevsimi tamamladım ki
Ne huzur dolu akşamlar
Ne yazdan kalma yıldızlar
Şimdi ruhumda bir sürü eşkıya

Göğsümde çöreklenmiş bir sonbahar

Ömrüm hep sana kızdım
Ömrüm hep cana kızdım
Affına sığınarak
Bu defa sana yazdım

Hâyır mı kaldı maziden

Aklının alamayacağı bir yerde saklıyorum seni
Hayal ettiğim şeyler ile yapamayacaklarımın ötesinde
Suskunum bekliyorum
Gelip geçen ne varsa götürüyor bizi içimizdeki o yere

Hangi şey yeniden bizi biz yapar bilmiyorum

Daha dün gibi yanımda, kollarımdaydın
Boynuma sarılıp öper koklardın
Seviyorum derken
Hep özlüyorken

Şimdi neden bana yabancısın sen

Ömür dediğin nedir ki
Geçiyor işte
Biraz aksak, birazda yolunda
Aslında her şeyi ulu ortada

Kim bilebilir ki