Güya hayatta sahne sırası benim.
Film konusu benim, ben filme nedenim.
Senaryo da hayat serüvenim.
Peki nedir figüran olma nedenim?
Filmin afişinde bile yoktur yerim.
Gitme, yokluğun bana kıyamet-i azaptır.
Gitme, gittiğin yerler gözlerimden çok uzaktır
Gitme, yazıktır, ayıptır, günahtır
Bensizliğe doğru attığın her adım bize tuzaktır.
Yanarım, alma gölgeni üzerimden
Selam, bir vakitler en yakınımdakiler.
Girdi aramıza davetsiz mesafeler.
Atıldı köprüler, demir aldı gemiler.
Öksüz kaldı sevgi ve ortak beklentiler.
Ah bir duysanız neler söylüyor bu yürek.
Kapansın pencereler,
Ve örtülsün perdeler.
Kapılar kapatılsın,
Sürgülensin Kilitler.
Mahkumiyet başlasın!
Ben hariç herkes düşündü intiharımı.
Belki de yerime verdiler kararımı
Meğerse ben ne de harap, perişanmışım.
Hayat ile kavgamdan çoktan boşanmışım
Kalmamış bana tek çare, ölümden gayrı
Keşke durabilsem hayata karşı inatla,
Bir fotoğraf karesi kadar güçlü.
Değişmeden ve hayata yenilmeden yaşasam,
Yaşasam unutulmadan, unutulmak ne kötü!
Kiminize dört mevsim baharım
Kiminize kar, fırtına, boran
Kiminizi dostluğumla sararım
Kiminizi yanlızlığımda boğarım...
Ben buyum, kısasa kısastır huyum.
Sevgisi kabahati, saygısı korkusu,
Taştır kalbi, yoktur duygusu.
Uysal koyunken bile hep günah keçisi,
Melek kanatları olan cehennem bekçisi.
Timsah gözyaşlarıdır hep akıttıkları.
Çarpar bakışlarım duvarlara
Zincirlenmiş ve tutsaktır bedenim.
Hayatım hücremden zefiri kara
Ama özgürdür hep düşüncelerim
Kim vurabilir ufkuma pıranga?
Yangınlar çıkıyor gönlümde yangınlar,
Hiç sönmeyecek bu, ne fayda yağmurlar.
Sarıyor tüm vücudumu amansızca,
Söner elbet bu vücudum kül olunca
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!