Ben onlara uzağım
Herkes yalnızlığıyla mahzun
Ben gülen insanlara geçit vermeyen
Kısacık yolun asıl sahibiyim.
Yağmurun vurduğu hasatlık ekinlerin
Haliyle yaprak dökülmüş güz devrinde
Üzülecek elbet papatya kokusu
Değişmez bir günah kalıyor gece gibi
Ağır eteklerinde bir telaş buğusu.
Nasıl da kendi kendini salıyor
Konuş bir kere
Odanda haki askı
Süt beyaz olamamış perde
Kahverengi gardırop
Yankıyla huzur buluyor
Oysa bilmiyor hiçbiri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!