Yaşanmaya devam ediyor...
Bırakıp gittin!
Boynumuz bükük,
Alnımız yerde,
Gözümüz yaşlı,
Yüreğimiz yanık,
Ocağımız sönük,
Aşksın, hasretinle yanıp kavrulduğumda,
Güneşsin, gece gibi kararıp sensizlik üzerime çöktüğünde,
Nefessin, nefessiz kalıp göğsüm sıkıştığında,
Cansın, yokluğunda can çekiştiğimde,
Toprak...
Su...
Hem oğulum, hem oğullarım var,
Şanslıyım anlayacağınız,
Kırk yaşındayım,
İki duyguyu da yaşamaktayım!
Anlıyorum şimdi daha iyi,
Çocuklarımın üzerine her titrediğim de,
Geleceği için çalışır her insan,
Bu gününü yaşadığını zannederken.
Gelecek için paralar kendini,
Bu günün tadını çıkardığını sanırken.
Gelecek için kaygılanır aslında,
Bu gününü kurtarmaya çalışırken.
Bir varmış, bir yokmuş...
Bir bakmışsın her şey yalan olmuş!
Tüm hayatın üç kelimeye dönüşmüş,
Allah rahmet etsin! ! !
Halbuki, hep şu üç kelimeydi dualarımızdaki,
Sevgilim,
Sana şiirler, nağmeler, kasideler, güzel sözcük dizeleri ile seslenmek isterdim.
Bu kez farklı olsun istedim, düz yazı ile anlatayım aşkımı;
Gözlerim gözlerine değdiğinden beridir; bir sızısın yüreğimde, hiç dinmeyen, aksine her geçen gün artan bir sızı; alıştığım, yeme, içme, ve nefes alma gibi...
Bir erkek kardeşi olmalı insanın!
Çocukken oyunlar kuracağı…
Kavgalarda sırtını dayayacağı…
Burnu kanasa, kafası kırılsa, boğazına şiş batsa kaygılanacağı…
Ona sahip çıkamadığından dayak yiyeceği…
Bir erkek kardeşi olmalı insanın!
Tüylerim Diken diken!
Aman tanrım, çatışmalar içinde çatışamaz halde beklemek mi?
Yoksa çatışmalarda sorgusuz bir merminin adresini bulmasıyla soluğunun kesilmesi mi ölmek?
Burun burana yaşamak mı yoksa?
Makineli en ağır silahların, ruhuna işleyen soğuk sesinin temasıyla fark ettiğin huzursuzluk mu?
Kulaklarımda çınlayan hedefini bulamamış mermi seslerinin, karşılıksız karşılığını beklerken ruhumda ki erimişlik mi ölüm?
Yandı yürekler yangın yeri,
Irmaklar aksa üstüne sönmeyecek gibi,
Kalkman için cümle alem dua etti,
Işıklar içinde yat Anam!
Lakin yüreğimiz kor anam!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!