Mehmet Yağcı Şiirleri - Şair Mehmet Yağcı

Söz verdim kendime
Keşkelerle cümle kurmak yok artık
Söz verdim kendime
Hiç kimseye değerinden fazla değer vermek yok artık
Söz verdim kendime
Yapdığım hiç birşey için kimseye hesap vermek yok artık

Ben bir ressam olsaydım
İlk senin gözlerini çizerdim
Sonra yumuşacık ellerini
Sonra gamzeli yanaklarını

Rengarenk çiçekler yapardım

Hayranlık ve hayret edilen izler
Hiç olmayan şeye hayran olmalar
Hiç olmayan dilberlere-yada beylere
Gıpta ile hemde iç çekerek bakmalar
Duvarda yıllardır duran resimden bile
Değişik manalar çıkartmalar

Önce sen
Noktalarla konuşur oldun
Bense hep virgülü severdim
Her sözünün arkası gelsin diye bekledim
Sen hep iki nokta üst üste derdin
Bense hep noktalı virgül isterdim

Acısız kahrmanlıklar doldu yüreğime
Dipsiz bir kuyunun içerisindeyim
Hüzün kokan sokaklarda dolaşıyorum
Öylesine,
Seni soruyorum herkese
Aslında Kim bilecek ki,

Anlat


Bana güzel bir şeyler anlat
Çocuklardan
Gül kokan............................................................Ferda Dirican

Neler oluyor ya RABBİM
Gerçekten bumuyum ben

Değişik bir çerçeve
Ve içinde yalnız ben

Sana gelmem imkansızdı
Anlasana be gülüm
Sana anlatamadıklarım vardı benim
Ne zaman anlatmaya kalksam
Hani daralıyordu ya yüreğim
Seni üzmemek adına diyemediklerim

Bu gece seni terk ediyorum
işde içinde tir tir titrediğin yalnızlığın
Ve işde son sahnesi bizim romanın
Çünkü ben bu gece seni terk ediyorum

Dudaklarımda artık adın olmayacak

az sancılanmışdım o gün ben
kalkıp hastaneye gittim üşenmeden
içeri girip hastayım ben dedim
karşıma bir kazma çıkdı hemen
git giriş yapda öyle gel dedi
giriş demek fiş almakmış onu bile demedi