Yok denecek kadar az
Aynı odadayız
Bir kapı var bir de masa
Pek görünmese de biz
Bir şeylerden vazgeçiyoruz durmadan
O bir şeyler dönüp dönüp geliyorlar usanmadan
Vaz da geçmiyorlar
Onlarca duvar etrafımda
Lazımsa diye de bir, iki pencere
Nöbetçiler var koridorlarda
Siren sesleri de duyuluyor ara sıra
Etrafta bağrışmalar
Nasıl oluyordu ben bu kadar koy vermişken
Sen hala gözlerime bakıyordun
Bir gariplik vardı ses tellerinde üstelik
Bir peri buldum kendime 2 kurt kulak
Bir çoban ağızı
Yalanlarım istanbuldan kalabalık ve bağımsız diğerlerinden
Ne oluyorduysa bana ve aklıma
En çokta güneşin altındayken oluyordu
geçiyordu geceleyin kafamdan
Usulca bekledim yine
Belki biri çekip çıkarır
Biri eski çamaşırlarımı ben görmeden toparlar diye
Kaldırıyorum kafamı kara kuru söz ve gözlerden
Biraz anı yaşayalım yada ânı
Çekiliyorum etrafımdaki karmaşa ve biraz da kargaşanın yücelttiği
Her şey büyüyordu da bana
Tüm bu kadınların çantaları git gide küçülüyordu
Seninkisi 2 bilemedin 3 anı alıyordu içine
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!