Gönül bahçem yemyeşildi,bir gül ektin virân oldu.
Kapısını açmaz idim,bir kez açtım olan oldu.
Lalelerim,sümbüllerim birgün oldu hepsi soldu;
Ektiğin gül değil imiş,dikenlerin yurdu oldu.
O gülün dikeni varmış; yaprak gitti,diken kaldı.
Her gördüğüm sakallıya
Dede demem bundan böyle.
Benimle oynayan yalancıya
Dersimi aldığımı söyle..
Yalnızlık çıktı bana sevgi yolundaki azık.
Sevgiler asılsız çıktı,şiirlerimse yazılansız yazık...
Yoldaşlardan yediğim bu ikinci bir kazık,
Yazık kardeşim bana! Yine aldandım yazık!
Azıksız mı gideyim,yolumdan mı döneyim?
Küstüm kömür gözlerine,
Özlediğim sözlerine,
O masum gülüşlerine
Küstüm; küstüm inan!
Küstüm siyah saçlarına.
Vakit:Şafak vakti,yine hasret çekiyorum ben,
En çok muhtaç iken sevgiye; hani neredesin sen?
Yüzlerce kez yazsan da
'Böyle bir şey olamaz! 'Diye.
Binlerce kez desen de.
'Biz sadece dostuz.'Diye.
Sonra gelip sorsan da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!