Anlatılmaz hayat bana göre yaşanır.
Akdeniz sen adamı böyle mi eline alırsın
Kalbi bedenden böyle mi ayırırsın
Bir yanaşır bir uzaklaşırsın
Bilmezsin sevenin derdini hep ağlatırsın
Akdeniz sen sadece kendine sevdalısın
Ey İstanbul sen ne hatıralar verdin toprağının her zerresine
Ey İstanbul sen ne canlar yakıp kimleri sevindirdin
Gökyüzü hiçbir yerde güzel değil sendeki kadar
Ayağını yere basınca kimse mutlu olamaz İstanbul'daki kadar
Ey İstanbul ne savaşlar edildi uğruna
Ne sevgi ne de nefret sana hiçbir şey kalmadı
Oysa ne kadar istemiştim ama olmadı
Kader yine kendi istediğini yazdı
Zalim kader seni benden ayırdı
Bir zamanlar belki de taptığım kadındı
Bir solgun bahar
Ayrılık artık neye yarar ooof
Gözlerim hala ardından bakar
Dön dön zalim yar
Bir yılgın bahar
Sensiz doğan güneşin tadı yok
Sensiz açan çiçeğin dalı yok
Bensiz geçen günlerin dönüşü yok
Bensiz yaşadıklarının çaresi yok
Sen gittin ben yarım kaldım senden sonra
Yollar uzun geceler kısa
Sevdim seni yalansız nasılsa
Ayrılık mıydı yoksa çaresizlik miydi?
Ayıran bizi acımasızca
Unuttun beni nasılsa
Bir gece vakti yine sana uyandım
Yüzünü düşünüp hayallere daldım
Nasıl oldu sana bu kadar bağlandım
Kendimi hiçbir zaman affetmeyeceğim
Sabahlara kadar hep seni düşündüm
Ayrılmışız sessizce dün gece
Sen duydun mu gözyaşlarımın sesini
Gördün mü ayrılık denilen karanlıkta
Topladım eşyalarımı dönüyorum yalnızlığıma
Senden kalan hiçbir şeyi almıyorum yanıma
Pişman değilim seninle geçen zamanlarıma
Seviyorum sevgin var damarlarımda
Kalbimi almıyorum bu kez yanıma
Bir otel odasında yapayalnız ve çaresiz
Bir sevdanın kucağında umutsuz ve sevgisiz
Yalnızım bu gece artık sen yoksun yanımda
Yalnızım bu gece artık senin karanlığında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!