Ruhun bedeninden ayrılmış belli
İstesen de artık dönemezsin ki
Orada çok mutlu olduğun belli
Olmasan da sanki döner miydin ki.
Yitirdim o neşeli gülüşlerimi,
Yaşanmışlıklarımı.
Bir tek sen güldürebilirsin yüzümü diyorum
Bir tek sen.
Ben böyle hissediyorum
Ama artık sen yoksun!
Büzülmüşüm bir köşeye
İçiyorum yavaş yavaş
Elimde bitmiş kadehim,
Gözümde birkaç damla yaş.
Yokluğundan olsa gerek
Gün geçtikçe umutlarım azaldı
Mutlu günler çok eskilerde kaldı.
Hani dedim bir şarkı sözü vardı
Bu dünyada senden başka nem kaldı.
Bir iç çekiş mi bir inilti mi bu
Nasıl olur? Yoksa sen miydin bu.
İrkildim bir telefon sesinden,
sesler duyar gibiydim gaipten.
Sonun başlangıcı olduğunu nereden bilebilirdim ki
Hayal ürünüydü bütün bu yaşananlar sanki.
Uyumuşsun da uyandıran olmamış,
Evin sandın kara toprağın koynunu.
Dört bayram geçti,haberin olmamış,
Kalkıp gelmek istemişsin de duyan yok sesini.
Çam ağaçlarının serin gölgesinde,
Boşuna sevmemişim seni,
Albümü karıştırırken gördüm resimlerini
Ne kadar da güzelmişsin ne kadar da hoş!
Anımsattı bana geçen günlerimi.
Biliyorum, gelmez o geçen günler...
Varıp neylemeli dostları gayrı,
Burada halimi soran kalmadı
Kalkıp gitsem mi başka ellere,
Yaşadığım yerde hayat kalmadı.
Boş gülüşlere aldandım kandım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!