Oda ne..
Ta kendisi bizim Selami.
Kara gözlüklerini çıkarmasaydı bir an gözünden
Tanımak ne mümkün..
Ben tanıdım tanımasına da,
O tanımadı besbelli ama gözleri
Bu sabahta öyle bir sabah
Az biraz soğuk
Güneş bir küs bir barışık..
Bacalarda kömür kokulu duman.
Camlar buğulu..
Sokağın sonunda
Sen..
Büyük şehrin yalnız kızı
Bırak o şehri kendi haline….
…. hatta bütün sorunlarıyla baş,başa.
Çek kapını ve ardına bile bakma inadına.
Gel yanıma.
Ansızın delice atar yürekleriniz
Adım atamaz olur adımlarınız
Kuşların uçtuğunu görmez gözleriniz
Bulutlar sakindir rüzgârsa suskun
Dalda yaprak kımıldamaz…
Yaz gelse de ne fark eder
Sokaklar boş..İnsanlar dersen bir garip
Beyinlerinde her daim kırk tilki sanırsın turda
Yok, eski güleç. Neşeli yüzler…
Misafir kısmetiyle gelir derlerdi ya büyükler
O dündeymiş..Şimdilerde;
Sabaha var daha….
……olsun zaman durmaz ki…
Bir zaman sonra,
Güneş batarken bir yerlerde
Buralarda gün ağaracak.
Toprak uykusundan uyanırken
KAPIYI ARALA.
Yaşanmış onca geçmiş
Mutluluğumuz...
Duyduğumuzda inanamadığımız
Olamaz dediğimiz….
....ama işte şimdi yüz yüzeyiz aynı gerçekle.
İşte yine oradasın
Korku ve kuşkularınla baş başa
Üstelik yapayalnızsın…
Yalnızlık okyanus gibidir
Hangi kıyı sonu
Hangi kıyı başlangıcıdır
Hey be..
Şimdi şöyle on sekizinde,
Zıpkın gibi bir delikanlı olmak vardı.
....ve sen o günkü endamınla,
Ansızın çıkvermeliydin karşıma.
Sende o günkü korkular...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!