Oyun, yirmi beş kişi Arif, Ayşe, Emirhan,
Âmine, Hacı, Esma, Akif, Hatice, Reyyan…
İsimler sayılacak alınanlar olmasın,
Unutulan olursa şahsıma darılmasın…
Lütfiye, Kayserili, Havva, Mevlut, Rümeysa,
Selma, Kevser, Şefika, İbrahim, Meryem, Musa…
Birinci Emirhan’ın ikinci Musa’nın,
İki ayrı gurup ki ikisi tek takımın…
Hocamız para katar guruplar kazanç sağlar,
Ödülümüz dondurma kazanan gurup yalar…
Muhammed Ali Gönen, Emir, Nazlı, Diyar,
Aybüke, Elanur, bunlar yedek oyuncular…
Oyun dışılar da var yakından seyrederler,
Üç beş kez basket atıp hak iddia ederler…
Bekir, Nihat, çaycı ve süpürgeci kadınlar,
Ekrem, Yusuf, Hüseyin bunlar oyunbozanlar…
Kargaşa çıkartırlar topu alıp kaçarlar,
Güvenliğimiz yoktur hocamız hep bağışlar…
Rümeysa, zeki kızdır “Hocam, kaç uzaklaş, der,
Yine deliler geldi bizleri üzecekler…
Biz de isteriz, derler çoluk çocuk döverler,
Topumuz patlatılır görgüsüzlük ederler…
En doğru yol kaçmaktır gereği düşünülür,
Arka tarafa doğru koşarak yürünülür…
Biz, kaçtığımız için onlar bekleyemezler,
Oyun kaldığı yerden eksiksiz devam eder…
(2015)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 10.5.2016 00:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!