Mehmet'ten Kücük Bir Gülümseme...

Kapilar kapandi yüzüme.
Geri döndüm,kostum, kostum sadece.
Bir yandan gözyaslarimi silerken ellerimle
diger yandan hickiriklara boguluyordum.
Durdum, ellerimi dizlerime koydum ve tekrardan baktim o kapiya
O kadar kostum ki arkamda biraktigim o kücük evde emsalini kaybetmisti.
Arkam yalnizlik kuytusuydu.
Önümse agnostik bir hayatin ürünüydü.
Sakindim, kosar adim devam ediyordum karanliga dogru.
Aydinlik zaten yok olmustu.
DÜsündüm, sorular etrafimda dolaniyordu.
Cevaplarsa kaciyordu durmadan.
Kendimi bulmaya cabaliyordum artik
Cevaplar tarih olmak üzereydi,
Cöktüm bir yere.
Üzerime aydinlatan sokak lambasinada sönmek üzereydi.
Onunda da benim yüregimdeki gibi sisli bir hava vardi üstünde
Az sonra sönerse gidicem baska bir sokak lambasiyla dertlesmeye...

Aydinlik her seferinde yok oluyordu yanimdan,
O bana degil, artik ben onun varligina hasret kaliyordum.
Ve yagmur yagmaya basladi,
Isikta etkisini yitirmeye basladi.
Sönmesini görmek istemedim ayrildim yanindan...

Bir an duraksadim tekrar arkama baktim,
Geri ve ileri arasinda gidip geldim
Kararsiz kaldim,
yüzüme kapanan kapiya tekrar vurup, sansimi denemeli miydim acaba?
Anlami yok dedim sonrada,
Vazgectim ve kosmaya devam ettim.
Yagmuruda yanima aldim.
Islanmaya ve kosmaya karar verdim.
Aydinlik ise cok uzakta degildi.
Yenilenmeyen bir hayat vardi önümde.

Uzakta tek düzlükte, ucuruma yakin biryerde agac vardi.
Yapraklari dökülmüstü.
Dallarida yoktu, onu kendime benzettim.
Ve onun gibi bahari beklemeyi düsünmem gerektigini düsündüm.
Yaslandim sarildim.
Yagmurda tamamen yagiyordu üzerime,
Ucurumun kenarindan gökyüzüne baktim,
Elim asagiya dogru kaydi bir an,
Ve sessizce gülümsedim,
Bahar cok yakindi bana.
Pek cok sey olabilirdi...
Ve ayaga da kalkabilirdim.
Yeni bir aska, yeni bir umuda, yeni bir hayata.
Icimdeki Mehmetler icin...

26/06/05 16:55...