bıçak sırtında bir yaşam yorgunluğu taşıyorum
berrak bir suya akıyor sözlerim
sen de yorgunsun
esintimiz yeşil değil şimdi
durgunuz
bezginiz
yaşamın çocuksu sevinçlerine koşuldu dolu dizgin
vurgun yemiş bir düş sürçmesi benim ki
arada bir olur dengemi kaybeder düşerim aldırma
kalbim karışır
üstüme gün battı sayılsın
her
önce kendimden vazgeçtim
hüzün arkasından sağanak geldi
bir gece kapına dayanırsam sakın açma
ay dolunaysa
korku filmi izleyip uymuşsan
aklının ucundan bir ara ben geçmişsem sinsice
dudaklarınla ıslat zarfı sonra kapat
içinde en baygın bakışların olsun
saçlarının deniz kokusu
biraz nefesinden
beklemek mavi denizlere açılmak gibiydi hatırlamazsın
duyguların kilitlendiği yürekte ılıktır rüzgar
bu mudur bütün bir yaşamak
ilk adım atmak gibi
ilk sokağa çıkmak gibi soluksuz
ilk elini tutmak
ilk sevmek
sen hep mum ışığı umardın
ben tenine ay ışığı sunardım
doğrusu yakışırdı
göz bebeklerinin çıkılmaz sokağına girerdim izinsiz
bir alın yazısı resmi çizerdim denize
dört duvar arasında sana en mavi şiirleri yazdım
mavi bir gül kopardım dalından
son sigaramın dumanından resmini çizdim boşluğa
sonuçta bir yaşamdı alt tarafı
sonuçta güzeldi inkar edilmez
sonuçta kendi son durağımıza yol alıyorduk
bir yanım hep eksik yaşadım sensiz
bir yanım hiç olmadı beklerken dönüşünü
yüreğimin
haylaz çocuğu
koştum
ben sana geldim soluksuz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!