Baharıydı bahçemdeki güllerin
İçime bir sevgi doğdu gün be gün
Seni unutamam mahşere değin
Götürdün sevgimi beraberinde
Ömrümün baharı kışı yok sandım
Sensizliğin özlemi
Gün geçtikçe büyüyor
Gözlerim dolu dolu ağladı ağlayacak
Acı kaderimi zaman örüyor da örüyor
İçimde bir tufan var patladı patlayacak
Ahıskalım neden çile çekersin
Kaderin mi, elden ele gidersin
Nereye gidersen vatanım dersin
Ahıskalım minnet borcum var sana
Sürüldün yıllar önce,sen ata vatanından
Ne söylesem susuyorsun
Kadehlere dalıyorsun
Neden böyle içiyorsun
Anlat bana anlat bana
Seni senden kimler aldı
Hayat hep maddiyat oldu
Maneviyat hiç kalmadı
Arkadaşlıklar bozuldu
Gerçek dost nasıl olur ki
Dost arkadaş hiç yok sanki
İçme diyorsunuz bana
Derdimi biliyormusu nuz
Derdine çare olalım diyorsunuz
Hani, hani olabiliyormusunuz
Senin derdin anlamsız diyorsunuz
Aşk nedir sevgi nedir bilmezdim
Sevgiyi sen öğrettin
Senin için çarptı kalbim ilk defa
Gözlerim sana baktı sevgiyle
Senin karşında titredim ilk defa
Saadeti neşeyi sende buldum
Arkadaşlarla geçiyorduk
Pastahanenin önünden
Gözüm sana ilişti birden
Masum ve hüzünlü oturuyordun
O gün seni düşündüm hep
Dünya yuvarlaktır derler bilinmez
Bazen derler dünya hali çekilmez
Garip olan bu yollardan gidemez
Benim düşündüğüm dünya böle bilinmez
İsterim dünyada mutlu olunsun
Bir ilk bahar günüydü
Seni ilk gördüğümde
Damla damla bahar yağmuru yağıyordu
Tıpkı şimdi gözyaşım gibi
Seni ikinci görüşümü hiç unutmam
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!