Ay vardı
üç beş tane de yıldız
bir merminin yürek parçalayışını gören
Ay çaresiz
yıldızlar çaresiz
Gözlerimi kapattığımda
gözlerin açılıverir birden
karşımda kedersizliğe açılan
bir kapı olşuverir.
tüm dünya aydınlanır
gece olmasına rağmen,
Geldiğimde ilkbahardı;
Her şeyi dün gibi hatırlarım,
ağaçlar yeni yeşilleniyor
çiçekler yeni filizleniyor,
başaklar yeni yeni hayat buluyordu...
kelebekler uçmayı yeni öğreniyor
Rüzgar deniz kokuyordu
kadın kokuyordu
sen kokuyordu
duygular girdapta
dalgalarla boğuşmakta
Özlemini duyduğumuz şeyler vardır
hatırlayıp hislendiğimiz
ya da konuşurken söz arasında yakaladığımız
yattığımızda aklımıza gelip bizi uyutmayan
güneşin batışını seyrederken renklerde bulduğumuz
Hayat ne peki?
ne doğumun fark edilmişti
ne de ölümün fark edilecek
sevinen üç beş kişi idi doğduğunda
üzülen üç beş kişi olacak
unutulup gideceksin yıllarla birlikte
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!