Mehmet Süren Şiirleri - Şair Mehmet Süren

İşte siyah gecelerin arkasına saklandık yine
Kimi kalmış bir köşede ağlamak ister
Bazıları uyuyup pembe rüyalara dalıp gider
Ama bu geceler ayrı ayrı sır saklar

İşte böyle gecelerde saat on ikiyi çaldığında

Bak yine gün akşam oldu
Bütün kuşlar yuvasına döndü
Oturdum pencere kenarına
Baktım gökyüzündeki yıldızlara

Eski günlerim geldi aklıma

Dün bir albüm geçmişti elime
Ağır ağır bakmıştım mazinin sayfalarına
Aklıma sen geldin acaba şimdi ne yapıyor diye
Kendi kendime bir şarkı mırıldandım

Yanımda ne bir kalem vardı nede bir kağıt

Aşkımız çok güzeldi
Seninle aşkımız en güzel yılında filizlendi
Şu çam ağacının altında gölgelenmiştik
San ki aynı bedene nefes alır gibiydik
Bizim aşkımız ne yüceydi

Dün insanların unutmuş bir köşesinde buldum kendimi
Her şey o kadar yeşil ki
Cenneti hiç görmedim ama
Orası belki de cennetti

İnsanın çiçek koklamaktan yorulası geliyor

Dün yine köşemizde aynı saate
Seni bekledim saatlerce
Ve sen gelmedin söz verdiğin yere

Saatler geldi geçti
Güneş batmak istemedi

Okul hayatım sona erdi
Gözlerimin nemi hiç dinmedi
Bir esmer sevmiştim okulda
Nereye kayboldu rüyalarımda

Kaşları karaydı gözleri de ela

Yıkma içimdeki gönül dünyamı
Sen istemesen de hayat ağacımı
Yıllardır sakladığım sevdamı

Çelme ayağımı beni düşürme
Sen sevda çekmedin üzme

Bu unutulan bir sevda
Sen çaresiz beni koydun deryaya
Bir limanım da yoktu Allah tan başka
İçimde bir umut kesilmedi fırtına

Bir kere ben buradayım desen

Umutlar dağ olsa ne çıkar O dağları yıkan elbet çıkar Bin umutla sevdiğimizdir bunlar Bize gülmeyi unutturandır onlar Benim umudum parçalanmaz bir kayaydı Sen o kayayı çevirdin bir toza Bakmam artık senin gibi bir kadına Bana gülmeyi unutturacaksa Geçse de ömrümün gençlik çağı Bulurum elbet beni seveni Yağdırsan da şu gönlüme karları Benim umudum bana bahar yağdırır