Dilim sayıklamasaydı adını
Aklım unutsaydı hatıralarını
Gönlüm açmasaydı kapılarını
Ne seni arardım ne bakışlarını
Ellerim aramasaydı ipekten saçlarını
Herkez sevdiğini yazdı
Benim sayfam hep boş kaldı
Gözlerini anlatsam
Yıldızlar darıldı
Ellerini anlatsam
Güneş hiç doğmadı
Bunca yıl kimse yazamadı Aşkın şiirini
Yaz diyorsun ya bana şimdi
Eğer Aşk üç beş satıra sığacak olsaydı
Bunca yıl hiç beklemezdim seni
Ne göktedir yerim
Ne yer yüzündeyim
Beden denen bir kafesteyim
Her daim semada ellerim
Sana varmaktır benim tek dileğim
O cennet kokun öyle işlediki içime
Ölmeden cenneti tattım sende
Sen ise diyorsun beni sevme
Yüreğin yüreğime dokundu birkere
Gözlerine her baktığımda utanırdın ya öyle;
Yine akşam oldu dışarısı biraz ılık ama
Ben yine üşüdüm senin yokluğunda
Hava acık ama yıldızlar yok semada
Belki de vardı ama ne çare
Bu gözler gönül yıldızını aramakta
Ne bedeller ödedim oysaki sevgime,
Allah aşkına hiç mi sevmedin beni söyle.
Ne engellere göğüs gerdim ama ne çare,
Söyle nasıl güvenirim sana bundan böyle.
Katlanmadım mı uğruna her derde?
Zamanı dolan her yaprak
Bir bir Düşer dalından
Kimin gücü yeter durdurmaya
Akıp gider avuçlarından zaman
Bir kez olsun baktınmı toprağa
Önce hafiften bir rüzgar esti ansızın
Sonra ardından geldi bir bir hatıraların
Yapraklarımıydı sararıp dökülen ağaçların
Kalmadı takvimde yapraklarım gel ne olursun gel yine ansızın
Öyle derinden işliyor ki içime esintisi rüzgârın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!