Mehmet Şerif Bulgan Şiirleri - Şair Mehm ...

Sen gittiğin günden beri
Güneş doğmadı evime
Saksıdaki çiçeklerim soldu
Sen yoksun diye artık hiçbir şeyi sevemedim
Aldın götürdün içimdeki sıcaklığı
Behey zalim neden yaptın

Yağmurda ıslanmayı
Soğuk havada üşümeyi
Islanan toprağın kokusunu
Bilmek lazım
Akşam olunca eve gitmeyi
Yorulunca dinlenmeyi

Kaldıramıyorum artık
Bu ruhu bu bedeni
Bir yanım kalmak istiyor
Bir yanım sürekli gitmek
Çıkmazlardayım artık
Oturup düşünüyorum

Ben yanlız
Ben sensiz
Bu hayatı yaşayamam ben sensiz
Bakamam başkasına sana baktığım gözlerle
Dokunamam başkasına sana dokunduğum ellerle
Sürekli yollarda buluyorum kendimi

Tozlu kitapların arasında bulduğum çok güzel duygu yüklü bir nottun.
Sevgiliye yazıldığın için özenle saklanmıştın.

Eskiye özlemimi gidermek için sürekli eski şarkıları dinlemek
Ne zor bir şey
Yeniye alışmak için sürekli arayış içinde olmak
Ne zor bir şey
Sen gittiğin günden beri senin yokluğuna kendimi alıştırmak
Ne zor bir şey

Artık doğsun diyorum şu güneş
Benimde içimi ısıtsın biraz
Eritsin içindeki buzları tektek
Buharlaştırsın beni aniden
Bulut olup gezmek istiyorum
Diyar diyar memleket memleket

Şarkılarda arıyorum seni
Masmavi gökyüzünde
Bembeyaz bulutların arasındasın belki
Yalnızlara soruyorum seni
Sevipte kavuşamayanların arasındasın belki
Belkide göçmen kuşlarla berabersin

İlkin seninle olmaya alıştım
Sonra beni sensiz olamaya alıştırdın
Seninleyken hayatı sevmeye alıştırdın
Sensizken hayatta olmadığımın farkında vardırdın.
Hüzünlü şarkılar bile dermen olamıyor çektiğim açıya
Gündüzlerim karanlık nefes alışlarım açı veriyor bana

Gelip geçiyor arabalar hiç durmadan
Günler günleri kovalıyor hiç durmadan
Gündüzler geceyi geceler gündüzü
Ne olacak artık benim bu serseri halim
Serseri dedim berdöş değilim
Düşüncelerimi bir türlü toparlayamıyorum