Şimdi avuçlarımda yalnız bir baharsın
zaman zaman açan zaman zaman kapanan
bırak göz yaşlarını hıçkırarak ağlasın
buğday gibi sararıp başak gibi rüzgarlanan
Ellerimde yıllar hapis gözlerimde sen
Şimdi başladı
öylesine gidiyor...
kollarım gidiyor
gözlerim yürüyor
bir heyecan savruluyor derinlikler paradoksunda
bir yokoluş başlıyor anti parantez dozunda
Mayısın dördüyle altısı arası
veya saatin birile üçü
farkedermi a dostlar farkeder mi!
zamanımı yitirdiğim beynel atalet olduğum
düşlerimi gözlerinde yoğurduğum
ve kendisinde kaybolduğum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!