Mehmet Selim Çoban Şiirleri - Şair Mehme ...

Nerdesin ey yar! gelmedin son hayal de yanıp yanıp kül oldu
şimdi kalbim elem, yürek duman, sine çak
gelmedin yıldırımlar düştü hayallerime
artık sana doğru her adım ölüm sunar.

Nerdesin, bir yağmur yağıyor ta içime

Nisan yağmurlarının şıpıltısında
Anılarımın nağmeli çığlıkları vardı,
Hüzünlerin ürpertisiydi avuçlarımda kalan
Düşler ülkesinin en karanlık noktasında.

Gün batarken akşamın karanlığında

Ey ulu ve bahtiyar İstanbul!
isminde binbir mana taşıyan,
sevgisi hiç tükenmeyen büyük sevgili,
sevda tomurcuğunun hiç bitmediği,
taşıyla, toprağıyla, deniziyle,
gül kokan insanıyla ve binbir yıllık tarihiyle

Hayat ne garip şey
Binbir yollar üstüne kurulmuş
Başı pembeli hayaller ülkesi
sonu rüyalı ızdırap gemisi
Ama hep zahiri asudeli bahçeler dünyası.

Sessiz sokakların ebruli karanlığından
Sensiz kayan yıldızlardan tuttuğum dileklerime
Sessiz çığlıklarımın görünmeyen gölgesinden
Sensizliğin bestesini hazırlayan hüzünlerime
Ve isimsiz damlayan gözyaşlarımdan
Mazinin herhangi bir sokağının herhangi bir köşesinde bıraktığım

Ben unutuldum gurbet diyarlarının mahpuslu gecelerinde
Yar yok, yaranı yok kalbimin
Yanansa içidir yüreğimin
Soranım yok unutulduğum tutsak gecenin
Hüzünlü hatıralarında.

Ey karanfil kokulu gül yüzlü yar!
Bahar bakışlı, ceylan gözlüm
Sevdamın adı, aşkımın şanı..
Dertli yüreğimin dermanısın sen.

Gurbetin karanlık gecelerinin her deminde

Bir çocuk ağlıyor
Ortadoğunun zamansız çiçeği
Fakir bedenindeki insanlık gururu dağ gibi
Bir haykırış kopuyor küçücük ağızlardan
Özgürlük kadar anlamlı gözyaşlarıyla
Yürekleri yakıyor kor gibi.

Tarihin adı,
insanların çocukluğu,
büyüklerin hikayesi
ve çocukların cenneti olan
az gelişmiş bir sokak ortasında
bin yıllık bir hazineyle uyuyup

Aşkım isyan mıdır benim,
isyan mıdır aşkın dağları delmesi,
aşka isyan mıdır sevda çiçeğinin çölde bitmesi?
sevemem tozlu raflar arasına girmeden
sevemem karanlığı bir daha devirmeden
dağıtmadan kalbimi saran hasret bulutlarını