Rast giderken tökezlemezsin
Adaletli değilsen bekleyemezsin
Umut bağlayanın yoksa
Umutlu yaşayamazsın
Yürekten gülemiyorsan
Gösterdiğin dişlerindir
Koparıldın sen yurdundan ansızın yaban diyarlarda
Tutunamadın toprağa alışamadı köklerin derine
Yada toprak tanıyamadı, yakıştıramadı seni kendine
Herkese cömert olan güneş birden sana karşı cimrileşti
Esirgedi senden ışığını tepende vererek
O gece, derin uçurum gibi,karanlıklar vardı üstümde
Nefesiz, çırpınıp tutunamayarak
Adım atamayacak kadar tedirgin, ürkek
Bir tek, çok uzaklardan gelen köpek sesleri bozuyordu sesizliği
Her zaman baktığımız yıldızlar çalınmıştı o gece
Gökyüzü çıplaktı, esirgemişti ay yüzünü o gece
Yıldızlar gibi yakın görünüyoruz , lakin . Yollar değil , yıllar değil milyonlarca kilometre yakin . Zahiri vuslat değildir kopuştur bilin. Asıl olan kalbe bakın , us’a değil. Karanlık kainatta ışık saçar amma , ışık onun değil , sahibidir Güneş . Hele ki bulut olmaya görsün gecede , meydandaki zorbalar gibi sahiplenir Zahir..
-
Niyazi Demirbas
Tüm Yorumlarellerinize sağlık hocam şiirlerinizin devamını dilerim