Seninle bir şiir başlar heceden
Ben sen oluyorum İstanbul, şimdiden
Dolaşıyorum İstanbul’ un dar sokaklarında
Sana bir şarkı söylemek isterdim
Gitarımın dili tutulur Gül hane parkında
Ada Vapurunda simit,çay içerken
Ah ! o Çarşamba yok mu o Çarşamba;
Dün gibi hafızam da , sarılışın bana
O titreyen sesin hala kulaklarımda
Sahi kadın; niçin ağlamıştın o gün bana
Oysa nasıl da aldanmıştım o gözyaşlarına
Ağrıdı artık bu kalp, dikiş tutmaz bir daha
Ah be Leyla!
Sene doksan iki
Hala gözümün önünde terk edişin
Vardı oysa seninle ilgili ne hayallerim
Rüyalarımda hala o salep içişin,
O köpüklü kahveyi bana verişin.
Bir tek sen mi memnun kalacaksın
Kimse memnun değil ki bu hayattan
Göçüp gitmek gerekir bu dünyadan
Bel ki bir Fatiha gönderirler arkandan
Ne de güzel kokuyorsun
Cennette var mı ki kokun?
Dudak kuru,yürek yorgun.Ey sevgili!
Bir bardak su ver, Kevser den olsun
Yine okunuyor mahallede bir sela
Kulaklar çevrildi imama
İmam son sözü söylemedi henüz daha
Acep bu kimdir ? Öğle vakti
Yürüyorum adım adım cami avlusuna
Bakıyorum bir genç duruyor tabut başında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!