Bir gün kendimi karanlığa çekip,
Malumu düşündüm.
Filmi seyretmenin fakına varmak,
Kaşığı sallamadan tokluğu hissetmek gibi,
Bir uykuya dalacak gibi mi?
Ne acı aklımdan öteye gidemeyecek bu arzular,
O mekanlar içinde bir ben olacağım,
O mekan ben düşünmeden gözlerimde,
Sen her zaman eksik,
Sen her zaman bir akıl uzak.
Çok değil beş sene öncesine baktım,
Beş sene önce sevebildim en son,
Altın saçlı kızdan dinledim Şopeni,
Meraklı gözlere bakarak konuştum,
Her akşam,
Birine söyledim bildiğim en güzel kelimeleri.
Saat yediyi buldu bunu fark etmem,
Doğruldum yatağımdan,
Kapanmayan gözlerimi kapadım ve düşündüm,
Sevmek eskiden bildiğim şey değil demek,
Bir eksiklik olacak romantik gecelerin ardından,
Belki bir yemek sonrası yine yalnız kalmak isteyeceğim,
Döndü bir gün daha karanlığa,
Ben adını koyamadığım kaldırımlardayım,
Yürümek değil mesafeyi düşünmek yorarmış,
Bir de yalnızsan arabaların soğuk rüzgarı,
Şimdi anladım.
Gözleri kapamak için bahane gerek,
Benim güzel bahanem,
Elleri çenesi altında uzakta,
Gün batımında karaçamlar arasında,
Bekliyor, otuz yıl evvelinden.
Şüphem var öleceğime dair,
Yani bu gözler son defa kapandığında,
Anlatılanı görmek yerine,
Belki bir daha açılmayacak.
Şüpheyle geçecek hayat,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!