Gecenin yalnızlığı,
Vurma yüzüme yüreketen ellerini...
İncitme sevdadan canı yanmış garibi...
Uyumasına izin ver
Belki rüyasında güzel şeyler görür.
Belki unutmayı hatırlar bazı şeyleri,
Bi büyük getir
Yanına da buz gibi soğuk su...
Soğuk pet şişeyse
Git sürahye doldur.
Sürahiyle kadeh tokuşturacağım
Camdan olsun, sesi çıksın
Bir hüzünle akşamlar
Gam yükünü sırtlarken
Ay önünde bulutlar
Usul usul ağlarken
Bir damla gökyüzünden
Tam yere düşecekken
Kendime değer biçiyorum;
Ölümün kıyısından,
Yaşamın kırılganlığına...
Hayat, kadere bağlı
Kader, ruha
Ve ruh...
Ne günlerdi o günler
İstanbulda her mevsim sonbahardı
Güneş denizden alırdı da rengini uzaklardan
Hüzünleri sahillerden taşardı
Tutsaktık sokaklarda kaldırımlara
Martıların danslarına tutsaktık
Hayaller içinde bir deniz
Denizler içinde bir balık
Okyanus yetmiyor da ona
Gözü şişenin dibinde
Kâğıttan bir gemi
Karanlık
Olabildiğince derin, BEN'i yutmaya yeter...
Ve aklımda görüntüler, dilimde düşünceler
BEN demeyi özlediğim günler geliyor aklıma
Ne zaman BEN dediğimde bakıyorum ki, BEN değilmişim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!