Mehmet Şah Erincik Şiirleri - Şair Mehme ...

Yazamadığım zamanlar için süzülüyorum içeri, damla damla veremle
korkunun kollarına atlıyorum birdenbire öksürerek
Atıyorum bu geçimsiz nesneleri içine dünlerin, bu her şeyleri, kitapları
ve yakmak eylemi Yeni bir hal alıyor sancılı kaldığım her dönemeçte,
şimdi sen ey kuş olacak güzel
yaktığım kitapların hangi sayfasında kaldın

kuyuya düşmekten başka bir şey değilim
hiçbir şeye dokunamayanım bildim bunu
bildim ayrıkotlarının arasında serilmiş ceset
belki yakılıp geri verilecek toprağa

ben kuyuya düşmekten başka bir şey değilim

nedense akçaburgazlı yekta beyaz donlu gülbeyaz beni kızdırır
serin minderlerde bakışmaları beni kızdırır. karanlık sularda ululukları
ben akçaburgazlı yektaya hep kızarım gülbeyaz’a kızarım
kızdıkça şiir yazarım, durumlarını alır gözümün önüne getiririm şiir yazarım
sinan'ı haklı bulurum ovalarındaki yalnızlığını, kovmadığı her günahı
ben sinan'ı haklı bulurum sinan insandır içi kanar

ikimiz mi desek
beraber hiçbir şey yaptığımız yoktu
beraber yürüyoruz desek, o kendiyle yürürdü.
aramızda binlerce insan vardı belki,
ben aramızdaki mesafeyi o günlerde görmüyordum.
üstelik aramızı yoklayan şeytanlara

bugünlerde en çok bunu düşünüyorum mutlak surette yok olan nedir?
nedir gitmenin kutlu hüznü,
mor bir günün ardından
yanlışsa evet! nerede yapılmış hata afrikalı bir güneşin kuzeyde ne işi var sahi nerede ceset, nerede kadavra?

sen bir kuyudan aldın yüzünü, o zaman karanlık vardı

Çoğalan tutuldukça çoğalan bir balıksın şimdi sen o şehirde
Kalabalık bir şeyler bulup çıkarıyorlar yeryüzüne sen ondasın
Gökyüzüne benziyorsun en diplerde bu yüzden
Seni bir filmin ortasında hayal ediyorum, meşeler kuzguni
Yer yeşil ve bahar bir fidana gülümsüyor papatya köklerinden

zaman tümel boşluk, divanesiyiz
bu denizin bu mavinin bu sokaktanlığın
aşağılara doğru inen bu gülmenin divanesi
varırsak sorulmaz bize cehennem nerede kaldı
iğneden bir umuda bakmak nerede
unutulmuş yüz getirmişiz,

araf ’tan düşsün diye ellerimize yakuttan bir seçim
müziksiz konuşabiliriz, yan dönerek bakabiliriz kendimize
aynadan bir öfke aldığımızda şaşkın kalbimize -odamıza
çıkmaz sokaklar bir esrarın perde aralığıdır
diyecek memleket

sana hangi dilden seslensem mührün açılır
ikimize başlamak için
ah’a, ah’ın içindeki zehre, kalubela’ya
evet demeye hazırım,
ikimizin göğüne bismillah

boynun
azap kuyum
kabahatli
meyveler doğurur şehvete