Buralar çok sessiz
Çok soğuk ve sensiz
Hasretin iliklerime işledi
Düşünemiyorum kendimi sensiz
Aylar oldu görüşmeyeli
Günler ne kadar hızlı
Yetişemedim asla
Yaşam ne kadar sancılı
Düşmeden öğrenemezsin asla
Yalanlar, kavgalar, küfürler
Söyleyemediklerim dert oldu içime
Sen, sorsan bile söyleyemiyorum
Nasıl geldim bu hale
Ben, bile bilmiyorum
İstediklerimi yapamadığım gibi
O ilk gecemiz var ya
Çıkmıyor hiç aklımdan
Hiç gerçekleşmemiş olsa da
Seni arzuluyorum durmadan
Akşamları uyuyamıyorum
Sevdiğimi gördüm bugün
Beni sevmeyeni gördüm
Öfke kapladı benliğimi bütün
Sonra da bizi düşündüm
Neydi aramıza giren
Hayat akıp gidiyor
İstesem de istemesem de
Sevdiklerim çekip gidiyor
İstesem de istemesem de
Ama hala umudum var
Kalbim çarpıyor delicesine
Seni çok özledim ölürcesine
Gel desen gelirim
Fizan’ın da ötesine
Ana kucağına hasret bebek gibi
Balkonun parmaklıklarına tutunmuş şehrin ışıklarını izliyorum.
Gökyüzü çok berrak.
Yıldızlar ışıldıyor.
Bulunduğum yere sessizlik hakim.
Ağaçların hışırtısı, rüzgarın uğultusu bile bir şeyler düşünebilmem için ara ara kesiliyor.
Köyün köpekleri bile parmak ucunda yürüyor, sırf beni rahatsız etmemek için.
Gözlerim kör olur önce
Karşımda seni görünce
Kalbim çarpar delice
Sana sarılıp öpünce
Ben beni bilmem
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!