Mehmet Necip Özmen Şiirleri - Şair Mehme ...

Mehmet Necip Özmen

Kimi burgudur giren yüreğe
Bir el sokulur içine
Çengellenir çekip alır bir şeyleri
Bütün tehlikelere yol almak ister insan
Ölüm pusuda seni bekler gibi
Deştikçe kanar

Devamını Oku
Mehmet Necip Özmen

nasıl bir yorgunluk
feryatta figanda her yanı insanın


gözler uykulu
beden yıkılıyor

Devamını Oku
Mehmet Necip Özmen

Rutubetten yana her şey var şu şehirde
Kesif küf kokuyor
İnsanlar
Tek tük
Sokaklarda da uyunur mu hiç
Çocuklar

Devamını Oku
Mehmet Necip Özmen


Alınan
Alınamayan
Yetilen
Yetilinemeyen
İnceden bir kaygı süzüldü penceresinden odamın

Devamını Oku
Mehmet Necip Özmen

kokusu eksik olsun
gülü güzelliği de
bilmeyeyim billahi
hiç mi hiç
ister kör
ister kütük

Devamını Oku
Mehmet Necip Özmen

Şişkindir öfkesi
Nefeslerin dansıdır acı acı
Üflenir gibi neyler dem sesinden
Bir iner bir kalkar
Ezalı göğsünden iniltili bir ses
Boştur artık içerisi

Devamını Oku
Mehmet Necip Özmen

Yol almaya gidilirken
Büküntülerinde yaşamın
Doğru ve yalanın tanımı kadar
Kesin ve keskin
Aritmetik eşitlemesi asla olmaz
Harmanı da olanaksız

Devamını Oku
Mehmet Necip Özmen

Küçük bir çiçek

Anam toprak
Babam gök
Köküm benden
Suyum senden

Devamını Oku
Mehmet Necip Özmen

usanmadık
sözümüzü dedik
kâh bağırdık kâh inledik
şerbetini içtik hep birlik
ve hep birlik her işteydik
kaç kişiydik ikişerden

Devamını Oku
Mehmet Necip Özmen

bir yana bıraktık her şeyi
dedik ki
nasıl olsa
çir çöp bir yaşam gibiydi
göz açıp kapayıncaya bir masal
çimdiğini hissedipte bedenlerde

Devamını Oku