Mehmet Narlı Şiirleri - Şair Mehmet Narlı

yamacına düştüm aşkın zor taşır bu dağ beni
yüze ayna tuttun şaşkın koyarlar mı sağ seni

uyanıkken gördüğün o canhıraş rüyâların
manaları fenadır ko anlamaz bu çağ seni

beni el aleme verdiğin gündü
evine gelmiştim dağın içinde
bu kadarım demiştim
beni almadığın kadar
benden arta kalansın demeni
nasıl da beklemiştim

ölürse kim seveni yaşlanır birden
kalır düş öğüten kaderle öyle
ne şimdi ne gelecek sadece geçmiş vardır
böyledir: gerçek tedavi etmez

suyu çekilmiş ağaçtır ana

o mevsim bizim değil dur gitme kal gülbeyaz
ayrılmak çözüm değil içimde kal gülbeyaz

iki hayat olmaz bu iki yalnızlık olur
yalnızlıklar oldu mu bitmez melal gülbeyaz

usta ve yenik olmaktansa
acemi bırak tanrım
yüzüm olsun
hiç olmazsa

her şeyi örter kendisiyle

kalmadı kalbimin söküğünü dikecek kimse
içimdeki ankayı uçarken vurdular
tanıdılar beni gözlerimin kerbelasından
toprağına konuk geldim kabul et beni

vatansız hayduttur şimdi raviyan-ı ahbar

kölecil gözdendir uğraşma
sırtına saplanmış o bakışla
kendine yürüyebilirsin ancak
bakış ile düş/üş arasında

ama sen hâlâ woolf diyorsun

Gurbetin odasında yatmayan
Ne bilir günlerin upuzun
Ve fakat ömrün kısa olduğun
Dilini ateşte tutmayan

virgül klasik nokta modern noktalı virgül post
şark hep aynı: çok noktalı ünlem
ya soru işareti diyor mustafa (o şimdi kalsın)
yazı çokça dişildir ilgi diler herkesten
fotoğraf öğrenilmiş iktidar: her şekilde poz

korkaklar öldürür derdi ustam
kötücüller kına yakar
sen yitiğini ara buldukları onların olsun
fetih bitmez çünkü anahtarın varsa
ve ilk darbede pişman olan
kazanamaz asla