Mehmet Nabi Şiirleri - Şair Mehmet Nabi

Ölüm, ölüm
Ben, hayat ağacının dalında bir gülüm
Sense, hırçın esen bir hazan rüzgar
Budarsın acımadan en nazenin gülleri
Kanayan gönüllere derin bir acısın sen
Hakikatte hayatın ilacısın sen

Gökyüzünden sürü sürü geçen kuşlar
Neden özgürlükle bir anılır isminiz?
Sizin de özgürlüğünüz dürülür bir gün
Kanatlarınıza prangalar vurulur
Şakırtınızdan mahrum kalır gökler
O güne değin varın bulutlarla uçun

Soğuk bir kış günü, bir cami avlusunda
Mini mini iki yavru, oturmuşlar taşlara
Ayazdan büzüşen elleri ufacık; upufak
Biri üçünde olmalı, diğeri beşinde
Bütün şehrin günahı ufacık ellerinde
Yazık ki yazık o elleri açtırana

Elimde çayım, yüzümde buğusu
Duman duman çektiğim sıla kokusu
Sis çökmüş dağlara kalkar mı acep?
Gurbet duman olup uçar mı acep?

Alayın önünde bir tabur asker

Her gece
Karanlık, damarlarıma zerkolunduğunda
Ufuklar mehtaba gebeyken
Seni beklerim
Hazan rüzgarı tenimi okşadığında
Yüreğim ürperir, sen yoksun diye

Bu zalim şehir beni yutmadan önce
Sivas’ın bir ilçesinde
Saçları kınalı, elleri cefalı
Yaşlı anamla vedalaştım
Yıllar önce
O gün sanki bu gündür

ASKERLİK YAPTIĞIM OLTU'DAN(ERZURUM) , YARİM İSTANBUL'A...

Yarim İstanbul ne hallerdesin?
Gurbet elde yine dün aklıma düştün
Özleminle yandı bütün benliğim
Oturdum geçmiş günleri andım

Bir rüzgarı dinle
Bir martıyı izle
Bir dalgayı düşün
Bir gözyaşını tut elinle
Bir şarkı gibi hisset kalbinle

“zaman” var mı acep
Yoksa gördüğüm rüya mıdır
Biz mi zamanın içindeyiz
Yoksa zaman mı bizde
Zaman bir nehirse eğer
Biz de sürüklenen çakıl taşları

Keloğlan’ı gerçek bilen
Aklı yetmez çocuktur
Zaman bir rüyaysa eğer
Dert edecek şey yoktur