** Mehmet Lütfü AYDIN**(Akrostiş)

‘M’uhammed’in aşkıyla şiirleri yazarken
…Gözünden yaşı veren pir Mehmet Lütfü AYDIN
…Nice dostlar edinip, yüreğime kazarken
…Gönülden taşıveren pir Mehmet Lütfü AYDIN

‘E’n güzel duygularla, gönülden kapı açtı
…Sevgi dolu sözleri, etrafa neşe saçtı
…Şiirden hediyesi, benim başıma tac’tı
…Umuda düşüveren, pir Mehmet Lütfü AYDIN

‘H’ak yolundan şaşmadan, benimsiyor dinini
…Nefsine hâkim olup, söndürüyor kinini
…Kuran’dan kelam ile aydınlatır önünü
…Düzene şaşıveren, pir Mehmet Lütfü AYDIN

‘M’aksadı dürüstlüktür, o dur mazluma bakan
…Zalimlerin alnına, o dur çiviyi çakan
…Aç kalan fukaraya, o dur yüreği yakan
…Garibe aşı veren, pir Mehmet Lütfü AYDIN

‘E’n güzel duygularla, ağabey oldu bana
…Harika dizelerle, moral veriyor cana
…Sevgiyi, ellerinde, içerim kana kana
…Dostluğa loşu veren, pir Mehmet Lütfü AYDIN

‘T’akdir edilmez mi hiç, sevgi dolu bu yürek
…Kalbine kardeşliği, istifleyen bir kürek
…Kadir kıymet yükünü, taşıyan asil direk
…İmdada koşu veren, pir Mehmet Lütfü AYDIN

‘L’akin bir görebilsem, o mübarek yüzünü
…Konuşmadan anlarım, bakışını gözünü
…Unutamam dilinde, baldan çıkan sözünü
…Parmağın beşi veren, pir Mehmet Lütfü AYDIN

‘Ü’züntü ve kederi, bir kenara atalım
…Dürüst uzanan eli, gel beraber tutalım
…Yürekte yerimiz çok, dosta sevgi katalım
…Yalnıza üşüveren, pir Mehmet Lütfü AYDIN

‘T’ek bir olan Allah’tır, yalnızlık bizi sarmaz
…Dosta söylenen selam, kemiksiz dili yormaz
…Körle yatan şaşıdır, o da bir yere varmaz
…Gözüne kaşı veren pir Mehmet Lütfü AYDIN

‘F’ikri güzel, zikri de, sevgi örmüş ağları
…Sular kurak toprağı, kıskandırır dağları
…Umuttan çiçek açıp, renklendirir bağları
…Yanığa kışı veren, pir Mehmet Lütfü AYDIN

‘Ü’şüşen başıboşluk, tehdit edince genci
…Çabalıyor durmadan, yok olmuyor direnci
…Türünün son örneği, dürüstlükte bir öncü
…Amele, işi veren, pir Mehmet Lütfü AYDIN

‘A’ydınlık günler için, güneş gibi doğuyor
…Fitne ve fesatlığı, elleriyle boğuyor
…Karanlıkta şua’sı, bir nur gibi yağıyor
…Geceye ışı veren, pir Mehmet Lütfü AYDIN

‘Y’alan dolanı sevmez, riyakârlığı bilmez
…Bir sefer dost dediyse, yüreğinden hiç silmez
…Nankörlükle yatanı, bilip yüzüne gülmez
…Barışa kuşu veren, pir Mehmet Lütfü AYDIN

‘D’ini alet edeni, barlarda kol gezeni
…Sorumsuz tavırlarla Lütufi’yi üzeni
…Oysa ne kanlar verip, Cet’ler kurmuş düzeni
… İmana başı veren, pir Mehmet Lütfü AYDIN

‘I’sınınca yüreği, dostu alır yanına
…Sevgi ile muhabbet can katıyor canına
…Kin ve nefretten uzak, barış düşmüş şanına
…Belaya boşu veren, pir Mehmet Lütfü AYDIN

‘N’ice sözler sersem de, yetmez ki anlatmaya
…”Lütufi” adı yeter, dağları inletmeye
…Sazımda kâfi gelmez, sevgimi dinletmeye
...Gönlüme hoş’u veren, pir Mehmet Lütfü AYDIN

11.08.2005