Mehmet Küçükkarahan Şiirleri - Şair Mehm ...

Tipi bastırır karla kapanır yeryüzü,
Eğribel’de yaşayanın kışın gülmez yüzü,
Hoş olur aslında hem baharı, hem güzü
Eğribel geçit vermez, yazı geç görürsün.

Kışın ulaşım kesilir yolda kalırsın.

Zamansız sarardı soldu çiçeklerim.
Onlarla ne güzel geçmişti, günlerim.
Gün batımında yollarını gözlerim.
Haber vermeden gitti dost dediklerim.

Kiminin haberini gurbette aldım.

Sel vurdu milleti perişan etti.
Toprağı, dağı taşı sürdü gitti.
Güneşli günler güzümde tüttü.
Sel vurdu, insanlar perişan oldu.

Alır götürür toprağı yerinden.

Özledim iki bardak çay içmeyi.
Sen öğretmiştin hayatı sevmeyi.
Mutluluklar içinde hep gülmeyi.
Bitirdin beni sana doyamadan.

Sesini duyarım bazen derinden.

Sevmek suç mu hangi kitap yazar.
Kalp görüp sevince kim takar.
Sen alın yazımsın bir hayat kadar.
Sevmesen olmuyor, sevsem doyulmuyor…

Sarı saçlar inmiş bellere.

Her gün acılarla yoğruldum gülüm.
Sensizlikten başka ne eder ölüm.
Biter mi şu benim çektiğim zulüm.
Musallaya bile yatsam, bitmez Gülüm.

Sensizlik hüzün olur yağar üstüme.

Sonbahar hep ayrılıkları hatırlatır.
Sevenleri bu gitmeler hep ağlatır.
Bana da gittiğin günü hatırlatır.
Unutulur mu gittiğin Sonbahar.

İstesen de benim gibi sevemezsin.

Bülbül ötmez oldu şimdi dalında.
Ömrümü çürüttüm aşkın yolunda.
Allah canımı alsın senin kolunda.
Sensiz geçen günleri neyleyim.

Yıkıldı bitti benim umutlarım.

Akmis sehitlerin kani,
Dünya ya nam salmis sani,
Hepsi vermis vatan için cani,
Ne canlar sehit olmus.

Bir karis toprak için,

Gözlerine bakarım her zaman nemli.
Bir köşede oturur, dertlimi dertli.
Bu diyarı bırakıp terk edip gitmeli.
Başka bir sevda bulup onu sevmeli.

Mutluluğa küsmüş, nedeni belli değil.